وام‌های چین فقیرترین اقتصاد‌های جهان را به مرز فروپاشی رسانده است
تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۸۱۵۲۳
کشور‌هایی که بیشترین میزان بدهی به چین دارند -از جمله پاکستان، کنیا، زامبیا، لائوس و مغولستان– برای تسویه بدهی‌هایشان باید معادل درآمد مالیاتی خود را که برای باز نگه داشتن مدارس، تامین برق و پرداخت هزینه غذا و سوخت صرف می‌کنند، به چین بپردازند. مضافا این که ذخایر ارزی خارجی این کشور‌ها صرف پرداخت سود این وام‌ها می‌شود و می‌توان پیش‌بینی کرد که موجودی برخی از این کشور‌ها چند ماه دیگر به پایان برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش یورونیوز؛ سوی دیگر این سکه این گونه است که گویی چین هیچ اعتقادی به بخشودگی بدهی این کشور‌ها ندارد و پنهان کاری شدید در مورد میزان مبالغ این وام‌ها باعث شده تا سایر وام‌دهندگان بزرگ دولتی نیز از کمک به بدهکاران اجتناب ورزند.
به گزارش آسوشیتدپرس، کشور‌هایی که از چین وام گرفته‌اند مجبور شده‌اند مبلغی را در حساب‌های امانی مخفی به صورت ضمانت قرار دهند.
در بررسی آسوشیتدپرس مشخص شده است که برخی از کشور‌ها بیش از پنجاه درصد از وام‌های خارجی خود را از چین گرفته‌اند و بیشتر این کشور‌ها باید بیش از یک سوم درآمد دولتی خود را به پرداخت بدهی خارجی اختصاص دهند.
به عنوان مثال، دو کشور زامبیا و سریلانکا، همین حالا هم در پرداخت بدهی‌های خود مشمول پرداخت جریمه دیرکرد شده‌اند و در پرداخت سود وام‌های تأمین مالی ساخت بنادر، معادن و نیروگاه‌ها ناتوان هستند.
یا این که در پاکستان، میلیون‌ها کارگر نساجی اخراج شده‌اند، چراکه این کشور بدهی خارجی زیادی دارد و نمی‌تواند برق این صنایع را تامین کند.
در کنیا، دولت حقوق هزاران کارمند خود را برای بازپرداخت وام‌های خارجی عقب انداخته است.
از زمانی که سریلانکا یک سال پیش در بازپرداخت به موقع وام خود ناتوان است، نیم میلیون شغل صنعتی از بین رفته است، تورم به پنجاه درصد رسیده است و بیش از نیمی از جمعیت در بسیاری از مناطق این کشور در فقر فرو رفته‌اند.
چرخه معیوب گرفتار شدن در بازپرداخت وام‌های گرفته شده از چیندر ظاهر این وام‌ها موجب تقویت اقتصاد زامبیا شده است، اما بازپرداخت سود وام‌های خارجی به قدری بالا است که چیزی برای دولت باقی نمانده و دولت را مجبور به کاهش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی، خدمات اجتماعی و یارانه‌های کشاورزان برای بذر و کود کرد.
در گذشته در چنین شرایطی، وام‌دهندگان بزرگ دولتی مانند ایالات متحده، ژاپن و فرانسه سازو کار‌هایی را برای بخشودگی برخی از بدهی‌ها ترتیب می‌دادند، و کشورهای وام‌دهنده میزان دقیق بدهی کشورهای وام‌گیرنده و شرایط پرداخت آن را به وضوع مشخص می‌کردند تا هیچ یک از طرفین احساس نکند که فریب خورده است.
اما چین مطابق با چنین ساز و کار‌هایی پیش نمی‌رود. اولا این که چین تا کنون حاضر به نشستن در مذاکرات چند ملیتی در این خصوص نشده است و صرفا به صورت جداگانه با کشورهای وام‌گیرنده مذاکره می‌کند و ثانیا اینکه چین اصرار بر محرمانه بودن شرایط وام‌ها دارد و همین امر باعث می‌شود که وام‌گیرنده نتواند به وام‌دهندگان غیر چینی شرایط خود را بازگو کند.
زامبیا با اندک شدن میزان ذخایر ارزی باقیمانده خود، از نوامبر ۲۰۲۰ در بازپرداخت بهره وام‌ها باز مانده است و از آن زمان از استقراض‌های آتی از چین محروم شده و وارد چرخه معیوب کاهش هزینه‌ها و عمیق‌تر شدن فقر در کشور شده است.
از آن زمان تورم در زامبیا پنجاه درصد افزایش یافته است، بیکاری به بالاترین حد خود در هفده سال گذشته رسیده است و واحد پول این کشور، تنها در هفت ماه ۳۰ درصد از ارزش خود را از دست داده است. برآورد سازمان ملل این است که در سال جاری میلادی میزان عدم دریافت غذای کافی زامبیایی‌ها تقریباً سه برابر شده و به ۳.۵ میلیون نفر رسیده است.
تاثیر مستقیم بازپرداخت وام‌ها بر ته کشیدن ذخایر ارزی کشورهادر مطالعه‌ای که آسوشیتدپرس انجام داده است، ذخایر نقدی ارز خارجی در ده کشور وام‌گیرنده از چین کاهش یافته است و این میزان در عرض یک سال گذشته به طور متوسط ۲۵ درصد کاهش داشته است. این کاهش در پاکستان و جمهوری کنگو بیش از پنجاه درصد سقوط کرده است. اگر کمک مالی به این کشور‌ها نرسد، تنها چند ماه دیگر میزان ذخایر ارزی این کشور‌ها برای پرداخت محصولاتی وارداتی خوراکی، سوخت و سایر واردات ضروری تمام خواهد شد؛ چه بسا که مغولستان هشت ماه و پاکستان و اتیوپی حدود دو ماه دیگر فرصت دارند.
ماه گذشته، پاکستان برای جلوگیری از خاموشی‌های بیشتر آنقدر ناامید بود که بی‌توجه به سیاست‌های تنبیهی کشورهای جهان به رهبری ایالات متحده علیه ولادیمیر پوتین، یک قرارداد خرید نفت با تخفیف از روسیه را به امضا رساند.
سیاست استثنایی چین در وصول مطالبات خوددر مطالعه‌ای که آسوشیتدپرس انجام داده است مشخص شده است که بند‌هایی در قرارداد‌های وام وجود دارد که کشورهای وام گیرنده را موظف می‌کند که دلار آمریکا یا سایر ارز‌های خارجی را در حساب‌های محرمانه سپرده‌گذاری کنند تا در صورت ناتوانی کشور‌ها در بازپرداخت سود وام‌های خود، پکن بتواند از آنها برداشت کند.
در واقع، چین بدون اینکه سایر وام دهندگان بزرگ جهانی اصلا متوجه شوند، می‌تواند جلوتر از همه وام‌دهندگان، پول و سود خود را وصول کند.
در اوگاندا، مشخص شده است که وامی که برای گسترش فرودگاه اصلی این کشور دریافت شده بود شامل یک حساب امانی نیز بوده است که تا بیش از پانزده میلیون دلار در آن بوده است.
پرداخت وام در قالب تبادلات ارزیبانک مرکزی چین عملا ده‌ها میلیارد دلار وام را از طریق مبادلات ارز خارجی داده است.
سازوکار مبادلات ارز خارجی موسوم به «سوآپ ارزی»، به کشور‌ها این امکان را می‌دهد که برای رفع کمبود موقت ذخایر خارجی خود، ارز‌های پرکاربردتری مانند دلار آمریکا را وام بگیرند. در حال عادی این وام‌ها کوتاه‌مدت هستند و برای اهداف تامین موقت نقدینگی در نظر گرفته می‌شوند و عملا برای ساختن زیرساخت‌ها مناسب نیستند.
حال آنکه سوآپ‌های چین شبیه وام‌های مدت‌دار هستند که بازپرداخت آنها سال‌ها طول می‌کشد و نرخ‌های بهره بالاتر از حد معمول داند. مهمتر از همه آن که این تراکنش‌ها به عنوان وام‌هایی که به کل بدهی یک کشور می‌افزایند، ثبت نمی‌شوند.
مغولستان ۵.۴ میلیارد دلار از طریق چنین مبادلاتی (معادل چهارده درصد از کل بدهی این کشور) دریافت کرده است. پاکستان نیز در سه سال گذشته نزدیک به یازده میلیارد دلار و لائوس ۶۰۰ میلیون دلار وام گرفته است.
برخی از کشورهای فقیر هم‌اکنون در نوعی بلاتکلیفی قرار گرفته‌اند: چین اصلا حاضر نیست تسلیم ضرر شود، و صندوق بین‌المللی پول هم از آن جا که می‌داند اگر وام‌های کم بهره به این کشور‌ها بدهد صرف بازپرداخت سود بدهی خواهد شد، از پرداخت وام به کشورهای فقیر خودداری می‌کند.
وزارت امور خارجه چین در بیانیه‌ای به آسوشیتدپرس گفته است که این تصور را که چین وام‌دهنده‌ای بی‌رحمی است را رد کرد و اظهارات قبلی خود که تقصیر را به گردن بانک مرکزی آمریکا می‌اندازد را تکرار کرد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: وام چین قیمت طلا و ارز قیمت موبایل کشور های وام وام دهندگان کشور ها وام گیرنده پرداخت وام پنجاه درصد ذخایر ارزی پرداخت سود وام ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۸۱۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیویورک‌تایمز: سیستم پزشکی غزه در آستانه فروپاشی است
بمباران و تهاجم ارتش رژیم صهیونیستی به غزه، سیستم مراقبت‌های بهداشتی این منطقه تحت محاصره را به گونه‌ای نابود کرده است که گروه‌های امدادی و نهادهای بین‌المللی به طور فزاینده‌ای آن را «سیستماتیک» می‌نامند.
به گزارش ایسنا، قبل از تهاجم رژیم صهیونیستی به غزه در اکتبر ۲۰۲۳، دکتر «محمود الرقب» در یکی از بزرگ‌ترین بیمارستان‌های سرزمین فلسطین کار می‌کرد. او یک کلینیک خصوصی داشت که مراقبت‌های حین بارداری به زنان ارائه می‌کرد.
اکنون او در یک چادر پلاستیکی در رفح، یک شهر مرزی فلسطینی که تقریبا نیمی از جمعیت غزه در آن پناه گرفته‌اند، زندگی می‌کند و بیماران را بدون پرداخت هزینه در چادر دیگری درمان می‌کند. زنان باردار که تحت بمباران اسرائیل زندگی می‌کنند، با کمبود غذا و آب تمیز، برای یافتن امنیت و تغذیه اولیه تلاش می‌کنند، چه رسد به مراقبت‌های دوران بارداری.
از زمانی که ارتش رژیم صهیونیستی شش ماه پیش پس از حمله ۷ اکتبر به رهبری مقاومت حماس، بمباران غزه را آغاز کرد، نیروهای این رژیم کل بیمارستان‌ها را ویران کردند، آمبولانس‌ها را مورد حمله قرار دادند و صدها تن از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی را کشته یا بازداشت کرده‌اند. به گفته گروه‌های امدادی، محدودیت‌های اسرائیل برای ورود کالاها به غزه مانع از رسیدن تجهیزات پزشکی نجات‌دهنده به بیماران شده است. و کمبود سوخت، آب و غذا، ارائه خدمات اولیه را برای کارکنان پزشکی دشوار کرده است.
بیمارستان الشفا پس از خروج صهیونیست‌ها
به گزارش نیویورک‌تایمز، نتیجه آن، فروپاشی تقریبا کامل سیستم مراقبت بهداشتی غزه بود که زمانی به جمعیت بیش از دو میلیون نفری آن خدمت می‌کرد. به گفته سازمان بهداشت جهانی، در اواخر ماه مارس، از ۳۶ بیمارستان بزرگ در سراسر غزه، تنها ۱۰ بیمارستان فعال بودند، آن هم با کمترین کارکرد.
مقامات رژیم صهیونیستی به بهانه حضور نیروهای مقاومت در این ساختمان‌ها، یورش‌های مرگبار خود را توجیه می‌کند. با این حال حماس و کارکنان پزشکی این اتهامات را رد می‌کنند. گروه‌های امدادی، محققان و نهادهای بین‌المللی به طور فزاینده‌ای از بین بردن ظرفیت پزشکی غزه توسط رژیم صهیونیستی را «سیستماتیک» نامیده‌اند.
وضعیت بیماران در بیمارستانی در رفح
«سیاران دانلی» معاون ارشد کمیته نجات بین‌المللی، یک گروه امدادی که در غزه فعالیت می‌کند، به روزنامه «نیویورک‌تایمز» گفت: «اگر شما تخریب یک سیستم مراقبت بهداشتی را مهندسی می‌کردید، بله دقیقا به جایی می‌رسید که ما امروز هستیم.»
دانلی گفت او به مدت دو دهه در بخش کمک‌های بشردوستانه کار کرده است و نمی‌تواند به جنگ دیگری فکر کند که در آن سیستم پزشکی به این سرعت کاملا در هم شکسته شده باشد.
ارتش رژیم صهیونیستی در مورد اکثر مراکز درمانی که هدف حملات قرار می‌دهد، حتی زحمت ارائه شواهد و مدارک را هم به خود نمی‌دهد.
بیمارستان ناصر
مرکز قدیمی دکتر الرقب - بیمارستان ناصر - در ماه فوریه مورد حمله نظامیان رژیم صهیونیستی قرار گرفت. هنگامی که او به شغل جدید خود رفت و در بیمارستانی با بودجه امارات مشغول به کار شد که یکی از مراکزی در غزه است که هنوز خدمات تخصصی زنان و زایمان را ارائه می‌دهد، متوجه شد که او یکی از کمتر از ۱۰ پزشک است که روزانه ۵۰۰ بیمار را با «فقدان شدید لوازم، کمبود نیرو و تجهیزات و کمبود دارو» درمان می‌کند.
دکتر الرقب ۳۳ ساله، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «وقتی متوجه شدم که سیستم پزشکی چقدر آسیب دیده است، بسیار شوکه شدم. به طور کامل ویران شده است.»
بیمارستان ناصر
در ماه نوامبر، دیده‌بان حقوق بشر خواستار بررسی حملات رژیم صهیونیستی به مراکز درمانی و پرسنل، به‌عنوان جنایات جنگی شد. پزشکانی که تایمز با آنها مصاحبه کرد، در آن زمان گفتند که به دلیل کمبود آب شیرین و ید، بدون بیهوشی و با زخم‌های کثیف آلوده به حشره‌ها، عمل‌های جراحی انجام می‌دادند. پایگاه سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۸۰۰ مورد حمله به مراقبت‌های بهداشتی در غزه و کرانه باختری را ثبت کرده است.
ویرانی نظام پزشکی در سراسر غزه موج می‌زند. بیماران سرطانی مجبور شده‌اند شیمی درمانی را متوقف کنند. افراد مبتلا به نارسایی کلیه دسترسی به دیالیز نجات‌دهنده را از دست داده‌اند. زنان باردار دیگر تحت نظر نیستند تا وضعیت‌های تهدیدکننده‌ای مانند «پره اکلامپسی» شناسایی شود. اگر این بیماری دوره بارداری تحت کنترل نباشد، برای مادر و نوزاد عواقب وخیمی در پی دارد.
دکتر «زکی زکزوک» انکولوژیست که زمانی یکی از پزشکان برجسته سرطان غزه بود و اکنون با خانواده‌اش در خان یونس در چادری زندگی می‌کند، گفت: «گاهی اوقات گریه می‌کنم. من اعدام شدن بیمارانم را به آرامی و به تدریج تماشا می‌کنم.»
دکتر زکزوک از زمانی که جنگ باعث بسته شدن بیمارستان سرطانی شده که در آن کار می‌کرد، نتوانسته است کاری برای بیمارانش انجام دهد. او گفت اکنون بیماران را در بیمارستانی در جنوب غزه می‌بیند، اما دیگر به آنها شیمی درمانی توصیه نمی‌کند، زیرا می‌ترسد انجام این کار باعث تضعیف سیستم ایمنی آنها در زمانی شود که سیستم پزشکی قادر به مقابله با عفونت نیست. در عوض، او مراقبت‌های تسکینی مانند مسکن‌ها را پیشنهاد می‌دهد.
او گفت: «سعی می‌کنم بهترین کار را انجام دهم، دیگران نیز همین کار را می‌کنند، اما ما چه کار می‌توانیم بکنیم؟»
در ماه فوریه، نیروهای رژیم صهیونیستی به بیمارستان ناصر، یک مرکز بزرگ در خان یونس یورش بردند. به گفته پزشکان بدون مرز، یک گروه امدادی که کارکنان آن شاهد حمله بودند، آنها بخش ارتوپدی بیمارستان را گلوله‌باران کردند و ده‌ها کارمند مراقبت‌های بهداشتی را بازداشت کردند. این سازمان نوشت: شواهدی که در اختیار ما قرار دارد حاکی از حملات عمدی و مکرر نیروهای اسرائیلی علیه بیمارستان ناصر، بیماران و کادر پزشکی آن است.
در ماه مارس، ارتش رژیم صهیونیستی برای دومین بار به بیمارستان الشفا حمله کرد و نزدیک به ۲۰۰ تن را کشت. سربازان اسرائیلی پس از درگیری‌های طولانی مدت با نیروهای مقاومت در داخل و اطراف مجتمع، ویرانی گسترده‌ای بر جای گذاشتند. این سازمان گفته است که نیروهایش از سوی افراد مسلح در داخل و اطراف یکی از ساختمان‌های بیمارستان مورد تیراندازی قرار گرفته‌اند. مقامات غزه گفتند که ۲۰۰ غیرنظامی در این حمله کشته شده‌اند.
به گفته سازمان بهداشت جهانی که تیمی را در این ماه برای ارزیابی وضعیت بیمارستان الشفا هدایت کرد، پس از حمله، محوطه بیمارستان مملو از اجساد و گورهای کم‌عمق بود.
سازمان بهداشت جهانی پس از بازدید، در بیانیه‌ای گفت این بیمارستان «یک پوسته خالی» بود و هیچ بیماری نداشت و بیشتر تجهیزات آن «غیرقابل استفاده یا خاکستر شده‌اند.»
دکتر تانیا حاج حسن، پزشک آمریکایی مراقبت‌های ویژه کودکان می‌گوید، کل غزه «احساس می‌کند که توسط یک بمب هسته‌ای مورد اصابت قرار گرفته است.»
مقامات فلسطینی در غزه روز پنجشنبه تعداد اجساد کشف شده در یک گور دسته‌جمعی در محوطه بیمارستان ناصر را از ۲۸۳ به ۳۹۲ نفر افزایش دادند، در حالی که گزارش‌های متناقض از سمت صهیونیست‌ها و مقامات غزه در مورد چگونگی و زمان دفن برخی از اجساد مطرح شده است.
محمود بصل، سخنگوی دفاع مدنی غزه - بخش جستجو و نجات در اداره تحت کنترل حماس- روز پنجشنبه قبل از درخواست برای تحقیقات بین‌المللی گفت: «این بزرگ‌ترین گور دسته‌جمعی از آغاز جنگ است.»
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»